به نام خدا 

جهنم سرگردان 

شب را نوشیده ام

و بر این شاخه های شکسته می گریم

مرا تنها بگذار

ای چشم تب دار سرگردان  

مرا با رنج بودن تنها بگذار 

مگذار خواب وجودم را پرپر کنم .

مگذار از بالش تاریک تنهایی سر بردارم

و به دامن بی تار و پود رویاها بیاویزم .

سپیدی های فریب

روی ستون های بی سایه رجز می خوانند .

طلسم شکسته خوابم را بنگر

بیهوده به زنجیر مروارید چشم آویخته

 او رابگو 

تپش جهنمی مست !

او را بگو : نسیم سیاه چشمانت را نوشیده ام .

نوشیده ام که پیوسته بی آرامم .

جهنم سرگردان 

مرا تنها بگذار .

سهراب سپهری 

 

نوشته شده در جمعه 95/11/29| ساعت 4:47 عصر| توسط نسرین فلاح| نظرات ( یک ) |